kutlu bir titreyiþin
derin bir ürperiþin
yüce bir haþyetin göðsümüze dokunan rüzgarýdýr acý
Hakkýn hatýrýný her þeyin üzerinde tutmanýn
silinmez mührüdür
ölümsüz hatýrasýdýr
haksýzlýk karþýsýnda direnmenin aþýlmaz daðýdýr
acýlar insanýn benlik kabuðunu kýran yaðmurlara benzer
tohumlar gibi bizden taze filiz vermemizi umar
tenimize deðen acýlar
gönlümüzü taze bir bahara açar
ortak hüzünler, ortak kederler
bizi birbirimize kardeþ eder
birbirimizden birbirimize kapýlar aralar
birbirine sýrt dönmeye alýþkýn
birbirini yaban bilmeye hevesli insanlar
müþterek bir tasanýn açtýðý yaralar sayesinde birleþir
buluþur, tanýþýr, kaynaþýr
avuç içlerimizde biriken mavi- ýslak- tuzlu dualardan
döþümüzde kuralsýz bir acý
iliklerimizde seyir halinde
serserice dolaþýr
tüm heybetiyle süzülür
çamur sývalý evlerin arasýnda
ve her akþam
ateþi dilimizde
uzak yýldýzlara söylenmiþ bir aðýttýr acý
çöl takýlý dudaklarýmýzda canýmýz çýðlýk
çýðlýklarýmýz acý olur
hayattan bir renk
bir ýþýk
bir ses
aðlayýp dururuz
her nefesimizde baþka acýlardan sözler
öyle yanarýz ki
þiddeti zehir gibi kýrbaçlar yüreðimizi
sularýmýzý buz tutar
dallarýmýz kurur
dökülür yapraklarýmýz
iþte o zaman
bütün ýþýklarý söner yaþadýðýmýz þehrin
dünlerimiz boðulur kimsesizlik denizinde
acýlarla uyuruz
o derin acý kalýbýmýzdan kalbimize taþýr bizi
böylece acýyabilir olduðumuzu anlarýz
kýrýlgan olduðumuzu fark ederiz
ayný yerimizden çatlayabildiðimizi görüp
sokuluruz birbirimize
birbirimizi ayrý gayrý görürken
bir de bakarýz ki ayný çaresizliðin eþiðinde,
ayný yüzün kýrýþýk çizgilerinde bekleþiyoruz
birbirimizi ilgisiz alakasýz deðilmiþiz
meðer ayný kederin kýyýsýnda bükmüþmüþüz boynumuzu
redfer