Kader...

Bir gün ;güneþ ayrýlýða doðacak.
Vedaya bile izin vermeden .
Ve artýk gülerek parlamayacak.
Isýtmayacak yüreðini.

Kuþ ,kanadýný çýrptý...
Gördü uçsuz bucaksýz maviler,
Çýrparken kanatlarýný,
Sonsuza dek uçacaðým sandý.
Oysa, olduðu yerde çýrpýnandý.

Hangi mehtapta kaldý düþler,
Pespembe deðil miydi hayaller.
Karanlýk....
Kapkaranlýk ,zindan artýk düþler.
Karalayansa
Adý Kader....

Asýlýp kopardýn,
Ayýrdýn....
Elleri bomboþ düþerken iki yana ,
Acýmadýn be Kader......
Oysa ,düþlerdi onlarý mutlu eden .
Gözlerinde bile görmeyi yasakladýðýn ,
Kýsacýk hayallerle mutluydular.
Her þeyleri olmayý dilemediler ki...
Zaman geç kalmasaydý keþke...
Sevdayý yazar verir miydin ellerine,
Ah be kader hem çizdin,
Hemde neden sildin ........
Gözleri bile deðmemiþti bir birine ,
Ve þimdi geride ,
Býraktýðýn sadece iki beden...........yazýk........

Sosyal Medyada Paylaşın: