Daha ne kadar daðlanayým,bilemedim. Ýçimde kocaman bir yangýn demleniyor. Prangalar vuruldu baðrýma bilendim. Gülüþlerim þu koca kainattan gizleniyor.
Bir yalnýzlýk girdabýndayým, direndim, Hasretin uçurum kenarýnda duruyor, Uzatýversen elini bir az olsun gülerdim. Esen rüzgarlarda kokun tenime deðiyor.
Bilsem ki bir çaresi var,her yolu denerdim, Caným canýnla kutlu bir davada bulanýyor. Ýçrene kanatlandýrdýðým dualar ederdim, Ateþ-i aþkýnda aklým kendini kaybediyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Büşra Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.