Sessiz Çığlık

Yorgun yürek ýssýz bir diyara dönüþtü,
Bir zamanlar, sevinç fýsýltýlarýnýn,
Bülbüllerin þarkýsýný söylediði bu yer,
Þimdi acý içinde inleyen çorak bir diyar,
Hasretle yaðmuru çaðýran kum taneleri,

Ve gökyüzü, bulutsuz ve kederli,
Her sabah ayný sessizliði getirir,
Gün batarken dahi umut yeþermez,
Gece, karanlýðýn ta kendisidir burada.

Adýmlar aðýr, izler silik ve kýrýk,
Zaman akmaz, durur anýlarla birlikte,
Bir tek yürek kalýr, yapayalnýz,
Yankýlanýr boþlukta, ama cevap vermez hiç kimse.

Ne bir meltem eser ne de bir ses,
Sanki dünya bile unuttu bu yeri,
Tüm renkler solmuþ, tüm ýþýklar sönmüþ,
Yalnýzca özlem, hiç dinmeyen bir yara gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın: