duvardan düþen bir taþla yaralanýr insan
elinden tutanlarýn avuçlarýný kanatýr bazen
terk edilmiþler kucaðýna döker gözyaþlarýný
bir yerlerde bir yetim sevinse
bir öksüz doyuverse
hüzünleri silinir
gözlerine pýrýltý deðer insanýn
yüzüne kan doluþur
dudaðýna tebessüm dolanýr
bin pýhtý atýlýr kalbe
yol kenarlarýnda, kuyu diplerinde
çýkmaz sokak baþlarýnda
yalnýz odalarda
yakasýna sarýlmaya hazýr hüzünler
nöbet bekler
hep yakýndýr acýlar
daðlarýn taþýyamadýðýný taþýr omuzlarýnda insan
gökleri çatlatacak o aðýr sorumluluðu
kalbinin odacýklarýnda aðýrlar
ben’ olma sancýsýný büyütür göðsünde
ben’ olmak fark etmektir
fark etmek, herkesi ben’ bilmektir
her acýya özne olmaktýr
kaçamaz insan
baþkalarýna dokunan acýlar ona dokunur
kaçýnýlmaz olur
gün doðmadan uyanýr günün yorgunluðuna
efkar demli yüreðiyle insan
küçük kabuðunda yol alsýn ister
bir zemheri sabahýnda kelimeler yaðar
dudaklarýnda uç uca eklenen
sözler yürür öfke taþkýnlýðýnda
yýkýlmýþ duvarlarýn içinden geçer
topraða düþmüþ tomurcuklarýn
aydýnlýk çiçeklerin
kendini arar insan
içi bir bedir sonrasý
kanar durur
bir sonbahar yapraðý gibi insan
kopup gider hayattan
ezip geçer insanlar bedenini
unutamaz insan
göz bebekleri büyümüþ ihtiyar analarý
dünyaya küsen yavrucaklarý
çaresiz körpe kuzularý.
mahalleler, sokaklar, caddeler
toplu mezar yeri sanki
renksiz ve kocaman
topraða bakar
aðýrbaþlý haykýrýþlarla hýrçýnlýklar salar
kýrk bahar görse yeþermeyecek
kýrk tabip görse iyileþmeyecek
acýlý insan
yaralý insan
dünyanýn kötülükten zifiri karanlýða çaldýðý zamanlarda
bazý kahramanlar çýkar ortaya
ellerinde gün ýþýðýndan daha parlak
miskten daha güzel kokular taþýyan
demet demet çiçekler
cennet kokulu çiçekler
Allah’ýn en nadide emanetidir onlara
kolay deðildir çoraklaþan topraklarda
nazenin çiçeklere bahçývan olmak
onlarý en güzel þekilde yetiþtirmek
fedakarlýðýn zirvesine eriþen bu emektar insanlar
bir ömür hiç umulmadýk yerlerde
iyilik çiçeklerini yetiþtirirler
ta ki emr-i Hak gelinceye dek
bütün acýlarý
bütün zilletleriyle
kendini bir veriþi var ki aþka
hatýrlar insan
bir dala tutunma ihtiyacýný
çürük, eðri büðrü bir dal
dikenli bir dal
ve dalýn kendine tutunan elden
müstaðni olduðunu
redfer