çok usul...
ve belki
arsýz baharlardan olduðunuzu es geçip,
unutursunuz.
unutursunuz kendi ömürlerinize yol olsun derken
cemreler düþmeden yeþillendiðinizi.
soðuðu geride Mart’larýnýza...
usul...
aþk kerim,
ayrýlýk mutlak.
_ sevdim bunu nereden çaldýysam_
tersi düzü,
nere varýnca durur ki bu çark?
bilsem...
hýzlý...
demlenmiþ ayrýlýk yudumluyorum usta,
mide aðrýlarýmýn hepsi bu yüzden.
daha...
sonra bir aþka kaðýt mendiller sattýrýyorum,
geleni geçeni yok yol boylarýnda.
suçlamak için kendimi, belki
yüz cevapta tek yanlýþý ona ben vermiþim mutluluðuyla...
daha daha...
mavi ve martý.
ben çocuk, o büyükken.
kocaman bir suskunluk...
çocuklar söylemese haberim yoktu,
þehrime ilkbahar gelmiþ meðer...
çok hýzlý...
gelse
martý kanatlarýnda selamýn,
erik dallarýnda bir baþka renk çiçeðin de olurdu.
söylerdin.
söylerdin bilirim
bir vebale tutsak etmesen dilini...
çok usul...
velhasýl,
konu sen olduðunda inan ki yalan,
benim nabýzlarýmda atmayan tüm þarkýlar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.