hani akþamlar açýlýrdý yüzümüze aydýnlýðý sarý odalý kapýlar çocuk neþesiyle okþanýrdý hüznümüz aðlamak isterdik aðlayamazdýk boðazýmýzda düðüm düðüm hayat dýþarýnýn ölü karanlýðý sokak lambalarýna bakan penceremiz ayrý bir dünyayý yaratan bize acýlarýmýzý sýcak gözyaþlarýmýz ýlýk tutan tuz ve küf kokuyor bu hazan gurbeti ayakkabýlarýmdan kanlar taþýyor sanki yorgunum belki sensiz bir roman bitirdim belki gene akla ziyan bir aþka tutundum korkmuþ çocuklar gibi sende aðlamalýyým bu gece senin kokun susuþun her þeyime kafa tutuþun evrenim sözcük hanemden kaldýrdým tüm çoðul zamirleri korkmuþ çocuklar gibi sende aðlamalýyým bu gece ayaküstü ölmek de yok artýk sende sadece aðlamalýyým biliyorum sebebim bu kýsýk sesli armonisi deðiþken bir aþkýn kimi tutsam bir baþkasý
ölümün gözü dýþarýda gel benim ol bu gece
Kaðan Ýþçen
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.