Önce yaðmur damlalarýyla düþerdi
Gülün solan yapraklarý yere
Toprak nefes almaz
Gülden diye göðsüne bastýrýrdý.
Gök kusar öfkesini hasetten
Rüzgâr vuslatý hep ertelerdi.
Ve sonra
Eylül biter kasýmlara hazýrlanýrdý mevsim
Kucaðýmda bir sürü yetim ekimler
Yorgun ellerim
Hasrete döker dallarýný
Göçlere hazýr sevdalar yüzünden
Yüreðimi göçmen kuþlara benzetirdi.
Ve dönmeyeceðini bile bile
Vuslatýna gübrelerdi baharý.
Nasýlsa karlar yaðardý kýþýn pencerelere
Ansýzýn serçeler üþüþürdü pervazýn kenarlarýna
Göçmeyen kuþlarý vardý hayatýn
Eski þarkýlarý kovalayýp radyonun
Kýsa dalgasýnda istasyon arar,
Baharla birlikte umudu belkiye gömerdi.
Dirilirdi yeniden, topraða atýlan tohum
Yapraða susayan aðaç
Bulanýk akardý suyu derenin
Mýsýr tarlasýna inerdi kuþlar
Iþýklar yanardý viran evlerinde sokaðýn
Kadýnlar sabah çapaya gider
Akþam vakti erkekler kahveden eve döner
Hayat sýradanlýðýnda akar giderdi.
Ve ben dönmeyeceðini bile bile
Hasretle hecelerdim baharý.
Þimdi bütün çitlerini yýktým ömrün senden yana
Baharla büyüyen baþaklarý hiçe saydý ömrüm
Uykusuzluðu yendi artýk gözlerim
Ahde vefa olmadýðýný bile bile
Seni zihnimden silmeye karar verdim.