Bu gece hýrsýz gibi sessizce sana geldim Yalvarmaktan usanmýþ dil býraktým kapýna Korkma artýk; zilini çalacak da deðildim Kan kýrmýzý aðlayan gül býraktým kapýna
Güneþ çoktan batmýþtý, týpký düþlerim gibi Bir daha doðma sen de, bat gülüþlerim gibi! Yanaðýmdan süzülen sýcak yaþlarým gibi Kan kýrmýzý aðlayan gül býraktým kapýna
Yýldýzýný koynuna saklayan ay; hilâlde Çiy düþen gönlüm ise, bilsen, ne garip hâlde! Þu periþan aþkýmý anlatan bir mealde Kan kýrmýzý aðlayan gül býraktým kapýna
Yüreðimin baðýnda, zulmünden hiç gülmeyen Hançerleyip dursan da can çekiþip ölmeyen Kopardýðýmdan beri susmak nedir bilmeyen Kan kýrmýzý aðlayan gül býraktým kapýna
Perdendeki hayalle vedalaþtým sen diye Sabah uyandýðýnda cayýr cayýr yan diye Ayrýlýk niþanesi, benden en son hediye Kan kýrmýzý aðlayan gül býraktým kapýna
Mücella Pakdemir
Beste: Ersin Kayýþlý Yorum: Mustafa Açýkgöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.