aðýrýma gidiyor hancý uçurumundan düþtüðüm sebepsiz yangýnlar ortasýndayým ki çekiþtirilmem yasak ne o yana ne bu yan...
yana yana sarýldým külümün düþüne kan içtim pas kustum ciðerime iþlemiþ metal nefesiyle günlerin çözdüm þifresini her ölümün açýk kapý bulunca sý(r)zdým bedenimin ilikten çýkmýþ baþýboþluðuna
ölüme s’övgü þölenlerinde intihar eðrileri çizdim anýlara gördüm ki çokgen’etik ihanetler öfkemin kurbaný olmaktan çýkmýþ failine evrilmiþ gülüyordu kalbimin kül basmýþ ihbarlarýndan arta kalan nü bakýþýyla dokundum âleme kalbim çok aðýrdý aðrýdý...
tanrý gündemine almamýþ henüz feodallerin topraðýnda evlat gömen insan kadýnlarý bir de aklýmý hepsini ve seni düþündüm kalbim çok aðýrdý aðrýdý aðýr aðýr...
kendimizi kendimize emanet ettiðimiz bu mahzen ne zaman mahþerimiz oldu her makam ideolojik tacizlerin katýna yükselirken kan içtim pas kustum yerin dibine batarcasýna ölmüþtüm de çoktan inadýma yenildim yaþarcasýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
YANILGI USTASI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.