Aşk Değirmeni

Aþkýn terazisi deðirmen gibi,
Elimde aðýr bir zincir, boynumda kýrýk bir halka,
Bir mahkûm gibi sessizce bekliyorum,
Kalbime vurulan mühürle,
Bir sonun baþlangýcýnda, bitmeyen bir düðümde...

Solmuþ yapraklar dökülür usulca,
Suskunluðumda yankýlanýr bir aðýt;
Zehir olmuþ nehirler akarken,
Her damlasý yüreðimi yakar.
Aþkýn hançeri bir elimde,
Diðer el boþlukta, bir vedayý bekler...

Baþýmý kaldýrýp göðe bakýyorum,
Sözler kilitlenmiþ, konuþmak nafile.
Bir vakit dolmuþ da geçmiþ gibi,
Nefesin son perdesinde, suskun bir sahnede...

Gölgeler dolanýr dört bir yanýmda,
Bir soðuk ürperti, kalpte bir sýzý.
Alýn yazýmda, aþkýn kýrýk yeminleri var,
Çatlak bir ayna gibi, yansýtýr her yanlýþý...

Fýrlatýlmýþ oklar, vurur geçmiþime,
Her biri kanatýr, her biri iz býrakýr.
Kendi yaralarýmdan öðrendim gerçeði,
Sevdanýn oyununda cellât, elinde bir yara...

Bir sonsuzluða varýr bu yol belki,
Ama bilirim, en aðýr yargý kalptedir.
Düþürse de beni aþkýn cezalarý,
Yeniden ayaða kalkarým,
Ne kadar derin olursa olsun yaralarým...

Suskun bir geceye sarýlmýþken,
Kalbim bir düðümle baðlanmýþ,
Vakit, hesap vakti belki,
Ama bilirim ki her yara,
Bir gün kendi hükmünü verir...

Aþkýn terazisi bozuksa da,
Kalbimin adaleti þaþmaz.
Kýrýlan her zincir,
Beni özgürlüðe taþýr,
Ve aþkýn cellâdý vurduðunda,
Son gülen yine ben olurum...

Bahadýr Hataylý/22.10.2024/00.30/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: