TÜRKİSTANİM

TÜRKÝSTAN TÜRKÝSTAN
Yusuf Yýlmaz
Gönlüm yaralý hududu yoktur,
Sýnýr boylarýnda tel örgülere sabrým yoktur.
Doðan güneþin Ufkunda gözlerim pustur.
Uçan kuþlara haber sorarým;
Ben burada, yüreðim Türkistan da aðlar durur.

Kýrýlan daldan kopan kurumuþ yaprak gibiyim;
Rüzgarýn önünde savrulur giderim.
Bahcemde gül açýnca, dalýma bülbül konardý
Bozkurt bakýþlý Uygur balalarý boynuma sarýlýr aðlardý
Þimdi viran olmuþ Türkistan boylarýnda
Soydaþlarým yanar kavrulur.

Gözlerim yaþla dolmasaydý,
Ah! bu ayrýlýk olmasaydý,
Kartallar geri döndü,
Kara haber getirmeseydi.
Ah Türkistaným Caným Türkistaným,
Seni ne çok özledim;
Gönlüm bir oyana bir buyana savrulur.

Vey ýrmaðýnýn altýnda,
Ruhlar galebe çalar;
Sularý fokur fokur kaynar.
Kýrk ceriyle Çin sarayýný basan,
Ölümsüz kahramanlarla birlikte,
Türkistaným , Türkistaným diye avunur.
Sosyal Medyada Paylaşın: