Bir bahçe, bir bahçývan vardý; Heryer bülbül ve birsürü gül... Bu bahçede güller çok kýymetliydi, Biri solsa bahçývan çok hüzünlenirdi. Bülbüller billur sesleri ile nasihat ederler, Güller de pür dikkat onlarý dinlerdi. Bir bülbül çok farklýydý, Diðerlerine nazaran çok yaralýydý. Tek derdi hakkýný vermekti sesinin Çaresini bulabilir miydi acep derdinin? Ondan Memnun mudur güller , razý mýdýr bahçývan? Bir dileði var H.Z Mevla’dan; Hayýr duasýný almaktýr bahçývan dan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sukûti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.