Dünyanın seyrindeyim

Dünyanýn seyrindeyim

Biliyor musun sevgili Frida;
Bende senin gibi acýlarýmýn üstüne þiirler yazýyorum, herkes beni çok mutlu bir þair zannediyor...
Oysa ben de, çoðu kez boþluðuna düþüyorum hayatýn.
Anlamýný yitirmiþ dünyanýn çarkýndan geçerek, un-ufak ediliyor kemiklerim.
Ve biliyor musun sevgili Frida;
Acýlarým bir film þeridi gibi þekillenirken gözlerimin önünden,
Ve ben kirpilerimin ucuyla tutunurken yaþama,
Ýðne ucu kadar ýþýktan geçen umut parýltýsýna yürürken,
Herkes yüzünü döner, umudunu kesiyor benden!
En yakýnlarým, canlarým bile...
Lakin ben, kelebek kanadýna þiirler yazmaya devam ediyorum.
Üzerime kapanan kapýlarýn ardýnda dans ediyor küçük ellerim.
Üþüyen yüreðimden asýyorum sevginin cellatlarýný.
Görünür acýlarýn görünmez dilsizliði kanatýrken içimi,
Gecenin kör karanlýðýnda yankýlanýr yalnýzlýðým.
En sevdiklerim bile uzaklaþýr benden teker teker.
Çisil çisil gökgürlü yaðmurlar birikir içimden.
Ben resimler çizerim tavana gözyaþlarýmla...
Yüzümde yeni tebessümler büyütürüm yarýna.
Iþýldalar karanlýk odamýn her köþesi.
Duvara yazdýðým þiirler, resimler umut kapýsýný aralar.
Ve ben bir kez daha doðuruyorum kendimi Zümrüdüanka misali...
Daha bir güçleniyorum acýlarýn kollarý arasýnda.
Hayata açýlan kapýdan yeniden geçiyorum,
Gün ýþýðýna birkez daha merhaba diyorum...
Ve sonra...
Sonra;
Gün yüzüne çýkýyor kozasýndan saklý kelebeðin renkli yüzü Frida!
Çekiliyorum dipsiz bir ummana...
Seyre dalýyorum geçip giden zamaný.
Suskun bir þehrin aðzýndan düþen ihaneti izliyorum sessiz sessiz;
Dünyanýn içinde barýndýrdýðý onca kötüyü, kötülüðe meyil edenleri, serefsizi katili, tacizciyi...
Ve iþte o an uyanýþa geçiyorum.
Ýçim de büyüyen bir düþ kýrýklýðý uðulduyor,
Yeryüzü bunca kaný bozuk ihanetçiyi nasýl bir arada tutuyor, diye düþünürken,
akýl tutulmasý yaþýyorum...
Þiirlerim cebimde, çizdiðim fotoðraflar heybemde dururken,
Dilimden düþen tek cümle; kirlettiðiniz dünyanýn dýþýndayým, size de iyi seyirler...
15 Ekim 2024
Derya Avþar
Sosyal Medyada Paylaşın: