AY IŞIĞININ AKREBİ
Evvelden önce,
Ve evvelden sonra.
Fýrat’ýn uçurum kýyýlarýna,
Bir meteor gibi,
Düþtü Ay ýþýðýnýn Akrebi.
Henüz Adem görmeden yüzünü,
Havva bile vaz geçti ondan.
Sahi ya
Bir Akrep’in dönencesi,
Tehdit sayýlýrdý Oðlak ve Yengeç’e.
Ki sanýrým öyle oldu sonu,
Zamaný dilimledi benliðinde...
...
Ýlk onun yüzü deðdi yüzüne,
Tüm zamanlarýn Evi(ne).
Uzattý elini dehlize,
Kesti kýsgacý hüznün,
Kurumuþ damarlarýný.
Aktý bilginin gözü.
Bir tohumun sýrrý,
Sýrrýmdýr dedi.
Sustu,
Söylemedi bunu kendine bile...
Ona,
Hep uçurum kýyýlarda rastladýnýz.
Günahý benim dedi dünyanýn,
Zehri benim!
Merhemi de...
Korktu insanlýk bilinmezlikten.
O ise bir haç gibi,
Boynunda taþýdý çarmýhýný.
Aktýkça içine kederi,
Kaný ile besledi insanlýðý.
Sessizlik benim dedi.
Konuþan ben.
Senden sana seslenen ben.
Bir büksen dedi dalýmý
Hindistan’da Taç Mahal’lim
Mýsýr da Ýskenderiye...
...
"Ahh Ay ýþýðýnýn Akrep’i,
Her gece don deðiþtirip
Sokaklarýn çalgýcý çingenesi.
Ne çok yaraladýlar seni.
Korkunç gözler açtýlar etinde.
Ve gecelerden bir gece,
Evvelden önce,
Ve evvelden sonra.
Fýrlatýp bir uçurumdan
Attýlar seni
Etinde gözler,
Gözlerinde uçurum,
Ýçinde uç uç böcekleri.
Gözleri cesedini ararken yerde,
Sen çoktan varmýþtýn gideceðin yere
O gün bu gündür þarkýlarýný söyler
Þaraplarýný içersin Babil’in Asma Bahçeleri’nin.
Dünya döndükçe
Dönmeye devam eder baþýn
Aþkla ve hayretle
Evvelden önce,
Ve evvelden sonra
Baþka baþka isimlerde
Mahþere kadar böyle sürer bu hikaye
Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.