VARLIĞIM VARLIĞIMA ARMAĞANDIR

Saat gecenin üçü. Ve ben neyi düþündüðümü bilmeden þuursuzca düþünüyorum. Gözlerimin önünden hayatým geçiyor. Bazen bir kaç fotoðrafa takýlý kalýyor belleðim. Ne zaman çekildiðine...
Zamanýný tam olarak anýmsamasam da, çektirdiðim anýn duygularý öyle derin kazýnmýþ ki zihnime daha dünmüþ gibi hatýrlýyorum...

Sonra soruyorum kendime; ben gerçekte ne zaman doðdum?!?
Bu varoluþ hikayesinin anlamý ne?!?

Böyle buyurdu Zerdüþ deki gibi ya ayný hatalarý tekrar tekrar yapýp dursaydým yine de kabul eder miydim hayatýmý?!?
Bunlarý düþündüm tüm gece!

Evet ben sevgiyle büyümedim fakat buldum yine de çok sevmenin, sevilmenin bir yolunu.
Kalbim kaynaðýný tanýmadýðý bir frekansla aþkla doldu...

Yaþýmdan önce kalbim büyüdü.
Aþkla çarptý. Esnedi...

Sevgide ve özveride sýnýr tanýmadý...

Korudu, kolladý, büyüttü, yayýldý...

Zamanla ayrýþtý...

Ruhum zihnimden, zihnim vaktinde tüm olup bitenden...

Tadýna varmadýðým hiçbir duygu kalmadý.

Tüm bu duygularý hissederken, kendimle karþýlaþmalarýmý, verdiðim her bir tepkinin zamanýnda nelerin noksanlýðý ile oluþtuðunu, kendimle, hayatla tekrar tekrar kucaklaþmalarýmý, sarýp sarmalayýþýmý,

Ve sonunda diyebildim ki kendime

Ben tüm varlýðým ile yaþadým!
Varým!
Ýþte tam da buradayým!

Hüzünlerimi, sevinçlerimi, gülmelerimi, aðlamalarýmý...

Acýlarýmýn tüm hücrelerime nüfuz ediþini, asla geçmediðini, geçmeyeceðini fakat bu acýlarla hayatýma nasýl devam edebileceðimi öðrendim.

Ayný zaman dilimini paylaþtýðým canlýlarla nasýl da uyumlu olduðmu gördüm. Varlýklarýný hissettim.
Dokundum, tattým, kokladým...

Sanatýn her bir dalýyla az da olsa uðraþtým.
Hayatýma neler kattýðýný, ufkumu nasýl da açtýðýný ve asla onsuz yaþayamayacaðýmý anladým.

Farklý varoluþ biçimleri ile deðiþtim, geliþtim.
Olmanýn nasýl bir þey olduðunu deneyimledim.

Ben gerçekte ne zaman doðdum ve yolun tam olarak neresindeyim henüz bilmesem de, þimdi tüm kalbimle, zihnimle tam olarak burada olduðumu biliyorum.

Hayallerim, aþklarým tutkularým, sevgim, merakým, acýlarým, hüzünlerim ile buradayým.

Ben dünyaya aitim.
Ben bu dünyada bir tek kendime aitim.

Tüm yaþadýklarým ile kendimi ve dünyayý kucaklýyorum.
Yaþamýmý kutsuyorum.
Kendimi kutluyorum...

Varlýðým varlýðýma en büyük armaðanýmdýr.

Onu seviyorum...

Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın: