SU BİLE YOLUNU YİTİRMİŞ

Þimdi kulaðýnzý deðil de
Kalp kulakçýðýnýzý da açsanýz
Yine de duyamazsýnýz beni

Çünkü bir ucu körelmiþ
Diðer ucu kararmýþtýr kalbinizin

Saðýrdýr evrenin diline!..

Ve bir körden farksýz adýmlarýnýz
Sizi yine o ayný kör kýyýlara getirse de
Aydýnlýklarý yatýrýp uykulara
Daldýnýz yine karanlýk düþlere

Oysa ne de derin kanýyordu baharlarýnýz
Tek bir çiçek vermeyiþine bile aldýrmadan
Damarlarýnýzda akan
Tüm kainatýn Güz lerine
Ýnatla bahar dediniz...

Halbuki,
Batmayacak sandýðýnýz güneþin batýþýna
Doðmayacak sandýðýnýz günün ýþýðýna
Kaç kez þahit oldunuz

Saygý diye korkuyu
Sevgi diye yokluðu destur ettiniz evreninize

Kendini büyük sanan onca insanýn cüceliðine
Ve cüce sandýðýnýz onca insanýn yüceliðine
þahit oldunuz ki

Aldýrmadýnýz!

Kaç kez çarptýnýz cehaletin duvarýna
Ve kaç kez sersemlediniz

Yine de aldýrmadýnýz
...
Þimdi kalanlarýnýz o kadar az ki hayata
Öyle az ki kendine

Hani diyorum ki
Her þeyi
Sarp kayalara aldýrmayan
Engin bir su gibi
Yoluna koyayým
Bir de bakýyorum ki
Su bile yolunu yitirmiþ
Ellerinizde....

Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın: