Yıldızlara Uzanan Ellerimde Bir İsyandır Yalnızlığım

Sessiz gecelerde bulutlarýn ardýna gizlenmiþ yýldýzlar,
Bir sýr gibi, uzak, ama bir o kadar yakýn,
Ýçimde yankýlanan boþluðun derin çýðlýðý,
Her bakýþýmda biraz daha büyür yalnýzlýðým...

Göðün sonsuzluðuna uzattým ellerimi,
Bir yýldýz tutmak umuduyla,
Ama ellerim hep boþ,
Çünkü yýldýzlar sadece seyre deðer;

Bazen sessizce konuþur yýldýzlar,
"Yolcusun," derler, "yolun hep sürecek,"
Ve ben, yürürüm sessiz adýmlarla,
Bir düþ kadar narin, bir gerçek kadar keskin...

Kalbimin en ýssýz köþelerinde yankýlanýr,
Düþen her yýldýzýn içime iþleyen ýþýðý,
Ama ne kadar parlak olursa olsun,
Iþýðýn ardýnda hep bir karanlýk saklý;

Ruhumun göðünde bir isyan var,
Yalnýzlýðýmýn keskin rüzgârlarýyla savrulmuþ,
Zamanýn dokunulmaz akýþýnda,
Kendimi bir gölge gibi izlerim, kaybolmuþ...

Ve bilirim, her gece olduðu gibi,
Sabahýn aydýnlýðý hep gelecektir,
Fakat bu karanlýkta bir baþka ýþýk arýyorum,
Yýldýzlar ötesinde bir hakikat, bir menzil bakýyorum;

Yýldýzlar sessizdir, yollar sessizdir,
Ama içimde çýðlýk atan bir umut var,
Ona sarýlýrým, ellerimde birer alev gibi,
Yalnýzlýðýn içinde, bir baþýma...

Ellerim yýldýzlara uzansa da,
Asýl yýldýz içimde doðacak, bilirim,
Ve o gün, yolun sonunda,
Kendi ýþýðýmý bulurum sessizce...

Yýldýzlar kadar uzak, ama bir o kadar yakýn,
Her adýmda biraz daha yakýnlaþtýðým o menzil,
Ýçimde taþýdýðým isyaný susturacak,
Ve yalnýzlýðým yýldýzlarýn ýþýðýnda eriyecek;

Düþen her yýldýz bir adým,
Yürüdüðüm yolun þarkýsýdýr artýk,
Yýldýzlara uzanan ellerimde,
Bir isyan deðil, bir umut olacak yalnýzlýðým...

Bahadýr Hataylý/10.10.2024/Namazgah/ÝST







Sosyal Medyada Paylaşın: