ma
Asumandı
Asuman dý
Egomun benden daha güzellere aþýk olmayý özlediði yýllardý
Ankara’daydýk
soðuktu sevimsizdi
yaþadýðým þehre yabancý kalbim vardý
Kimyanýn bütün laboratuvarlarýnda
O güzel kýz formüller arardý
Ben de onu
Anfiyi ilk defa gördüðüm günlerdi
kocamandý
onun gittiði yollarý takip ederdim kaybetme
korkusu içimde
Ýlk o zamanlar baþladým
Þiirler yazmaya
Malatya’dan bir çocuk geldi dedim
Üstü biraz eski
Ellerini nereye koyacaðýný bilmez halde
Adý Akif miydi ne
Kelimeleri kýrýk dökük þiveli
...Bir o kadarda yutuyor cümlelerini anlaþýlmayacaðýnýn korkusuyla
Gülkurusu saklamýþ çantasýna
Birde yazdýðýný sandýðý þiirini
Âþýk olmak istiyormuþ Ýstanbul’da
Þöyle sarýþýn yeþil gözlü birine
Seviyormuþ Ýstanbullu da
Sevdiðini içinde saklýyor diye
Hep bir gerçek þiirinin olmasýný istermiþ
Kanayan yanlarýný yazdýðý
Mahpushane kurmuþ kafasýna
Saklamýþ içine umutlarýný
Ne zaman kaçmaya kalkýþsa birileri
Vurmuþ
Canlanmasýn içinde baharlar diye
Daðlara yazmaktan korktuðu için Denizin ismini
Su olarak yazmýþ þiirlerine
Müjdeli rüzgârlar estirmiþ üzerinde
Tayfasýný Aslanlarýn oluþturduðu
Aþkýn kavuþmayý ertelediði yýllar
Malatya’dan gelen yetim bir çocuk
Anlatamazdýk ki
güzelliðini
yandým
yaktým
Ýlk defa yakmanýn utancýný tattým
mahcubiyetini
Bizden daha güzele aþýk olmak gerektiðiniz düþündüðümüz yýllardý
O kadar çoktu ki özlemlerimiz
Ulaþýlmazýn güzelliði temizlerdi ancak yitiklerimizi
Temizlenmek için Ýstanbul’a a gittim
sözde hukuk okumaya
aþkýn surlarýný aþmaktý tek amacým
Çýrmýktý nire Ýstanbul nire
Atýverdiler okula
Büyüdüm mü büyümedim mi bakmadan
Doldurdular koltuðumun altýný
Kocaman kocaman kitaplarla
Çýrmýktý nire Ýstanbul nire
Atýverdiler aþka
Daha dün oyun arkadaþý deðil miydik kýzlarla
Doldurdular yüreðimi
Kocaman kocaman duygularla
Çýrmýktý nire Ýstanbul nire
Atýverdiler bilmediðim davalara
Komini zimmiymiþ ne
Kýrýk dökük þivemizle parçalýyoruz söylerken
Gidiyik geliyik
olmuyor
Þivelerimle sevdim göçmen kýzý
Nedendir bilmem coðrafyamýn esmer kaderinden mý
Sezai Karakoç ta uzatmýþtý haritasýný Mona roza denen göçmen kýzýna
Sarýya özlemlerimiz üniversite yýllarýna kaldý
ah Mona Roza
bir baksaydýn esmerliðimize
gözlerimiz ne kadar esmer
ne kadar yüksek daðlarý
menekþe kokulu
dýþý baþka renk içi baþka renkli papatyalar
dað çiçeði
sever misin bilmem dað çiçeklerini
baþýna buyruk dirençli
topraðýna sýký sýký sarýlý
kopamadým
otuz beþ yýl geçse de sevdandan
sen takvimin her mevsiminde
yeþil bahardýn
sana koþuþum ondandýr
artýk son baharým
her mevsim yaðdýðýna bakma ayrýlýðýn
Mona roza
Malatya’dan geçip Diyarbakýr’a uzanýr bütün yollar
O Ýlk Gülünü sevdi
Ben Ýlk Nuru mu
pinpon oynadýk karþýlýklý
anlattýk esmer saçlý kahverengi gözlü yaþanmamýþ hikayeleri
birlikte kucakladýk yalnýzlýðýmýzý
Yüzümüz esmer davamýz kýrmýzý
yeþil gözlere hasret olduðumuz yýllardý
Tahtaya yazardým seni seviyorum diye
Utanýr silerdim yüzümün kýrmýzýyla
Bütün anfilerde Sen
okulda ki birinci güzellik
Yeþil gözlerinin aðacý ile
uzattýn dallarýný
Malatya ya doðru
Kayýsýnýn sarýsý
Emeðin güneþi idin
Gün kurusu oldun
Kayýsý ateþle kurur dendiðine bakma ben sende yanýp kurudum
Duydum ki evlenmiþsin
Ýstanbul’a uðradýðýmda
Okulumuza uðrardým
Senin yerini tutmazdý gerçi
Ama olsun
......Kokun tüterdi ilk günkü gibi
Üstüne de sana yazdýðým birkaç þiir serpiþtirirdim
Ondan sonra
Gelsin birkaç bira
Sen alkol almazdýn bilirdim
Senin yerine de ben içerdim
Tek kiþilik sarhoþluklar yaþardým
Neylersin tek seven bendim
Þimdi kelimelerim yetim kaldý
Duydum ki evlenmiþsin
Öksüz býrakmýþsýn okuldaki hikâyelerimizi
içtim
Yeryüzündeki herkesi Sen görecek kadar
Çukurlaþtý avurtlarým
Doldurdum gidiþini içine
Tuttum tuttuðun telefonlarý
Adýmladým adýmladýðn yollarý
Sonra duydum Taþlýtarlada yaþarmýþsýn
Göçmen bir mahallede
Eski bir eve taþýnmýþtýn
Tokmaðý vardý kapýnýn
Evinizin yolu daha asfalt olmamýþtý
Daracýktý sokaðý
Çocukluðumu hatýrlatan elmalar sarkýyordu bahçelerden
Sahibi görmeden aþýrýyordum çocukluðuma
Caný çekiyordu hýnzýrýn
Âþýk olmayý öyle güzel anlatýyordu
O heyecan
...Yakalanma korkusuyla atan kalp
Komþular toplanmýþtý
Dedikodu yapýyorlardý bana bakarak
Yakýþýklý çocukmuþ kimin için geçiyor buradan
Yok caným ne yakýþýklýsý
Heyecandan ter basmýþ onun parlaklýðý
Birazda sabi anlamaz aþktan bu
Gençliðimi býrakýyorum bahçelerin dikenine
Köprülerine eksik kalan yanlarýmý atýyorum
Bir nefeste izliyorum seni
Bir kez daha göremem diye
Aþkla savaþýyorum
Evinizin sularý yel deðirmen
Kazanan su mu ben mi bilmiyorum
Temizleniyorum kirimden
Ne çabuk daðýlýyor saçlarýn baþka bir eve
Daha dün gelmiþsin bugün yoksun
Ateþ yakýyorsun biraz ilerideki birkaç katlý evde
Benden imar izni almadan hayatýna kat çýkmýþsýn
Yüreðimle çakmýþsýn tahtalarý
Çivilerini yüreðimde unutmuþsun
Dönüþü yok bu batýþýn
Tokmaðýný evimizin kapýsýna býrakmýþsýn
Her dövülüþünde
Kalp atýþým giriyor içime
Nefes nefese kalýyorum
Kim o
Benim ben
Âþýk olmayý özlediðin
O aþtý yaþadýðý gecekonduyu
Gökdelen dikti hayatýna
Ben konteynere düþtüm
Çocukluðumda gizli þiirlerim
Bodrumumuzdu eþeleyerek ilk kelimelerimi gömdüðüm yer
Gömerdim özlediðim ne varsa
Biri beni yakalar diye korkardým
Tercüme edilecek þarkýlarým vardý gözlerimde
Tercümaný bir ben olan
Bilmezdi hiçbir dilbilimci doymamýþ bir yüreði okumayý
...
Çocukluðumda gizli þiirlerim
Oyuncaklarým hep açtý
Benim gibi kollarý kýrýktý bebeklerimin
Koþturduðum bütün tamirciler kapalýydý hep
Ya da oyuncaklarým hayal ürünüydü
Çocukluðumda gizli þiirlerim
Þimdi deli sansalar da bodrum da biriktirdiðim gizli hazinelerime bakýp
Gözlerime her bakanlara
Karþýlýksýz hüzünler sunardým
Babamýn geliþinin hayaliyle
Oysa nasýl geldiðini bilmeyen
Bir tek bendim
Çocukken eþelediðim
Topraðýn altýnda kaldým babamla birlikte
oysa
Ben eskileri severdim
Hayatýmda hiç görmediðimden belki
Görmesem de
Yine de gitmediler benden
Ben eskileri severim
Oynayamadýðým oyuncaklarýmý
Caným diyemediðim canlarýmý
Sevdiðimi koyduðum þarkýlarýmý
...
Ben eskileri severim
Yarým kalmýþ baþlýklarýmý
Tamamlamaya çalýþtýðým yýllarýmý
Çocukluðumu
Çocuk olmadan büyümenin olgunluðunu
Ben eskileri severim
Ama
Eskilerin hiçbiri beni sevmedi
Belki de ondandýr yaþanmadan gidiþleri
çocukluðumda bodruma gömdüðüm hazinem
göçmesin yüreðime
Her romanda mutlaka bir Ýlknur vardýr
Kalemimin savaþýnda bana galip gelen
Gözlerim iyimser olsa da
Yýldýzlarýn halatýnda karanlýða çeken umutlarýmý
Her þiirde mutlaka bir Ýlknur vardýr
Gemisi ben kaptaný O olup
Beni istediði yöne çeken
Her þarkýda mutlaka bir Ýlknur vardýr
Sarmaþýk gibi beni sarýp
Hareketsiz býrakan
Her bende bir Ýlknur vardýr
Vagon gibi ard arda sýralayan
Her istasyon geliþinde
Bir parçamý býrakan
Ey taþlý tarlanýn göçmen güzeli
herkes hayata aþk sýðdýrmaya çalýþýr
ben sende aþka hayat
gecekondumsun
yasaklý
iki katlý babamýn elleriyle yaptýðý toprak evdeki yoldaþým
çatýsýz doðmuþuz ikimizde
babasýzlýðýn ýslaklýðýný hissettim sarý saçlarýnda
benim esmer ýslaklýðým ol
bu ara saçlarým dökülüyor
malum ömrün sonbahar yýllarý
saçsýzken de sen diye kokarým
avuçla
dökülen yanlarýmý
yaþam nedir ki zaten
iki yaranýn kucaklaþmasý
baþkalarý hayata aþk sýðdýrdý
ben aþka hayat
seninle
biraz uzun olsa da hayata karþý dipnotlarým
öðrenmek için çok uzun baktým sayfalara
bir kaç kelimede anlatýlmazdý ki güzelliðini
Gül dikensiz
Bir Nur en çok güle düþünce güzeldir
Sosyal Medyada Paylaşın:
malatyalıavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.