Kayip Umutlar
ýslak gecenin ayazýnda
titreyen narin vücuduna
bulutlar yorgandýr
taþlarýn soðukluðunu hissetsen bile
kuþtüyü bir yastýk canlanýr
hayalinde
gömülür aðýrlaþmýþ baþýn
narin öksüz omzuna
sen biçareliðinle aðlayamazsýn
þimdi sadece üþüyüp
ýsýnmaya çalýþýrsýn
tutunup sýmsýký
çocuk umuduna
gün boyu voltaladýðýn caddede
kuytu bir köseyi arar gözlerin
gece umutsuz
gece duygusuz
gece þuursuzdur
aðlamak ister aðlayamazsýn
taþ keser yüreðin
gülmenin ne olduðunu bilmemek
ne zordur?
ve sevgiden yoksun yüreðinle
bildiðin tek þeydir senin
acýlara gülümsemek
sen kaldýrýmlarýn efendisi!
ezilirken ruhun her kalp atýþýnda
ve karþýlaþtýðýn
her haksýzlýkta
ilk önce sövmeyi öðreneceksin
barut gibi patlayacak isyanýn
tüm insanlara
söveceksin
yýldýzlarýný çalmýþlar göðünden
akasya dalýna baðladýðýn uçurtmaný
bu insanlar denizleri
göðündeki bulutlarý
umutlarý bile aþýrýr çocuk
ana sütün kadar hakkýndýr
lanet et böyle bir yaþama
gönlünce söv
küfret
ama Tanrý’nýn suçu deðil bunlar!
sakýn ona küfretme
ve Tanrý bizleri
affetse bile
sen ey çocuk!
bizleri affetme!
Mualla YASSIBAÞ, Almanya 13,10,2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.