Korku düþer kalbime, çekilir siyah perde, Havf cümlesi titretir Allah inayetinde. Karanlýkta silinir,veda ederim derde. "Rabbinin azabýndan sakýn," der ayetinde.
Ama bilir ya kalbim, recâ da var, umutda Gün doðar karanlýða, rahmeti var sukutda "Allah’ýn rahmetinden ümit kesmeyin,"huda Çiçek açar çorakta,Allah adaletinde.
Bir yanda cehennem var, yakar ruhum özümde Havf ile beklerimde,rahmet saðnak gözümde. Deryasýnda yüzerim,Hafýz Esma sözümde "Onlar ateþten korkar," rabbin beþaretinde
Sonra, bir ses yükselir kalbimin otaðýnda. Recâ umudu dolar günahlar bataðýnda. Araf(156) doðar gönlüme,zifirin afaðýnda. Sevinç gözyaþým sýzar ruhun kesafetinde.
Korku ümit, kefede tartýlýr ruh darasý Recâ’yla onarýlýr,Havf’ýn derin yarasý Nisa(57) yankýlanýr da susar gönül zarasý Tüm þerden arýnýrým,rabbin letafetinde
Her nefeste Havf Recâ, yol gösterir klavuz. Karanlýk ve aydýnlýk, hep yan yana ayný ruz. Ýkisiyle yürürüm,biri alev biri buz Rabbim hayýrlar versin yüce Mahiyetinde Rabbim hayýrlar versin bela musibetinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavi66 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.