Dürüstlük gibi erdemler, bir kumbarada saklý. Zamaný gelince acarlar, kapýda ki asýlý anahtarla.
Karanlýk, oda ýþýðýný hep gizler. Göz parlatýr kumbaranýn içindekiler. Toz çökmüþ, mum ýþýðýnda görünen izlerde. Yýllara yorgun düþmüþ kumbaradakiler.
Sadece hakikatli kiþiler, geçmiþi yad edip, ah ederler. Üzerine düþen ýþýðý taþýyabilenler bu yoldan sað saðlim geçebilirler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.