Annem orfoz

Sesimi astým surlarýna
Keskin çiçekli gözlerinle
Sustum en ince yerimden
Kanadým kuruyarak
Bu gökyüzü kör göðsüme
Yorgancýnýn ölükleþen aðýrlýðý
Uykusunda avaz avaz
Gidon izi ellerimin sabiliði
Düþegördüm ben
Orfoz kadar denizim
Kelepçeli uskumrularla
Özgürüm iþte sessiz
Taþlara týslayan vahþetimle
Yangýn yeri eve giden patikalar
Saçýný tarayan umursamadan
Pencereden gülen yaðmur
Arsýz hayasýz gümbürtü
Kalbimi kuran motorlar
Þehir gerinip uykuya
Uymasýn mý
Sosyal Medyada Paylaşın: