Ben bir garip deliyim, yýllar geçti, Doktorlar, teþhisler, hayatým hep gürültü. Kimi zaman biri, kimi zaman diðeri, Bütün sözler, anlaþýlmaz birer muamma gibi.
Ýlaçlar döküldü, birer birer kutulardan, Her biri bir umut, ama sonu hüsran. Psikiyatri koridorlarýnda kayboldum, Kendimle dans ettim, derinlerde buldum.
Raporum on beþ, askerlikten muafým, Her bir taný, bir hikaye, içimde yankýlanan. Ama en güzel þey, hayatta bulduðum, Ýyi insanlara denk gelmek, ruhumu kuþatan.
Deneyimlerimle, kelimelerimle süzüldüm, Kendimle barýþtým, artýk yalnýz deðilim. Bir garip deliyim, ama artýk serin deðil, Sevgiyle dolup taþan kalbim, hayata meydan okur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kaya Ridvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.