Sebepsiz yere o, güzelim ormanlar! Yandý, kül oldu! Dumandan gazýndan maf oldu, ciðerlerim! Bakýnca yemyeþil denizdi! Uçsuz, bucaksýz bir göldü! Güzelim ormanlar, yandý þimdi! Yeþildi, o an, kap kara oldu! Bütün canlýlar hep birlikte öldü! Bütün tabiat çöl oldu! Sadece tabiat deðil insanlýkta birlikte öldü! Yanan ormanýn dumanýndan yandý ciðerim! Yaban hayatýn eviydi orman! Hem rýzký, hem derdine derman! Modern hayatta hepsi yalan! Tabiattý caný olan! Gelecekte ki, hayattý yanan! Börtü böcek, yok oldu o, an! Her seferin de insanoðluydu, kahrolan! DÝNÇER DAYI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.