Zamanın Ötesinde Bir Yer

Zamanýn ötesinde bir yerde
Sonsuzluðun nabzý atar,
Ne gece ne gündüz, bir boþlukta,
Dönüp durur evrenin kalbi, sessizce.

Bir kuþun kanat sesinde yankýlanýr
Unutulmuþ anlarýn fýsýltýlarý,
Geçmiþle gelecek arasýnda sýkýþmýþ,
Bir anlýk nefes, bir anlýk huzur.

Gözlerin kapandýðýnda anlarsýn,
Burada hiçbir þey acele etmez,
Ne rüzgarýn fýsýltýsý,
Ne suyun dansý taþlarda.

Zamanýn ötesinde bir yerde,
Her þeyin cevabý saklýdýr belki,
Ama sorularý unutturur insan kendine,
Sadece var olmanýn hafifliðiyle.

Bir yýldýzýn doðuþunu izlersin,
Parlayýp kaybolan, hiç gitmeyecek gibi.
Ve anlarsýn, burada ne ayrýlýk var,
Ne de buluþmanýn telaþý.

Sessizlik yankýlanýr boþlukta,
Ama huzur doludur her köþesi,
Bir yapraðýn düþüþünde bulursun ritmi,
Bir kum tanesinde sonsuzluðu.

Zamanýn ötesinde bir yerde,
Hiçbir þeyin adý yoktur aslýnda.
Ne aþk, ne korku, ne ümit,
Sadece bir nefes, bir an, bir varoluþ.

Ve bilirsin, bu yer seni çaðýrmaz,
Ama bir gün gelir, orada bulursun kendini,
Zamanýn içinden süzülüp geçmiþ,
Kendi sonsuzluðunda kaybolmuþ gibi.

Bu yerde, sorular sorulmaz artýk,
Cevaplar ise gereksizdir,
Sadece rüzgarýn melodisi,
Ve yýldýzlarýn sessiz þarkýsý duyulur.

Zamanýn ötesinde bir yerde,
Sonsuzluk sana fýsýldar:
Her þey tam da olmasý gerektiði gibi,
Ne eksik ne fazla.
Sosyal Medyada Paylaşın: