Gökyüzü, sessizliðin örtüsü altýnda, yýldýzlarla bezenmiþ bir kuyu gibidir. Ay, solgun bir ýþýkla yeryüzünü aydýnlatýrken, sessizliðin melodisi yýldýzlarýn arasýnda dolaþýr.
Daðlar, sessizliðin sadeliðini yansýtýr; zirvelerindeki kar taneleriyle dans ederken, rüzgarýn hafif esintisiyle uyum içinde bir hikaye anlatýr.
Ormanýn içindeki sessizlik, doðanýn kalbinde bir ritim gibi atar. Kuþlarýn melodisiyle buluþan sessizlik, yaþamýn büyüleyici bir tablosunu çizer.
Deniz, sessizliðin sonsuzluðunu kucaklar. Dalga sesleriyle þarký söylerken, kumsalda ayak izleriyle iz býrakýr.
Ýnsanlarýn kalplerindeki sessizlik, derinliklerinde gizli bir hazine gibidir. Duygularýn karmaþasý içinde, sessizlik dinginlik bulur ve içsel bir yolculuða çýkar.
Sessizlik, kelimelerin ötesinde bir dildir. Anlamýn derinliklerine dalarak ruhu okþar ve iç huzuruyla bütünleþir.
Sessizliðin þiiri, evrenin en saf ve güçlü melodisidir. Gözlerimizi kapatýp kalbimizi dinlediðimizde, sessizliðin büyüsüne kapýlýrýz ve sonsuzluðun içinde kayboluruz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
SadeceGökyüzü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.