Sanki bu hayat! Bir alýþveriþ listesinden ibaretmiþ gibi... Selam verdiðin.. Selamünaleyküm! Günaydýn! Merhaba! dediðin! Sokakta, durakta... Yolda, yolculukta, otobüste, bulunan herkes! Selamünaleyküm deyip, tebessüm ettiðin! Baþýný sallayýp, selamýný aldýðýn herkes! Büyüðünden yaþlýsýna... Erkeðinden, kadýnýna.... Ýlk soduklarý soru? "Nerelisin?" "Adýn ne?" Sonra.... "Ýþin var mý?" Ya da! "Ne iþ yapýyorsun?" "Ne alýyorsun?" "Kaç para kazanýyorsun?" Daha sonra... “Evli misin?” “Haným nereli?" “Evin var mý?” “Araban var mý?” Gibi ahiretlik sorular... Peþi sýra sýralarlar... Zaman ilerledikçe, samimiyet artar... Sorular sorular... Oysa, kimse sana mutlu olup olmadýðýný sormaz.... Nasýl geçindiðini... Ne yiyip, içtiðini sormaz... Kýsacasý, kimse gerçek seni merak etmiyor…! Daha doðrusu kimse senin ruh halini sormuyor... Sadece maddi durumunu merak ediyor! Evet, senin kursaðýnda, ne olduðuyla ilgilenmiyor! Cebindeki paran, pulun! Ve sahip olduðun malýný, mülkünü merak ediyor! Tabii... Ben hariç… Sahi söylesene sen kimsin..? Dinçer dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.