bir otobüsün cam kenarýndaydým
yolcuydum anlayacaðýn
vedalarý hiç sevmedim oldum olasý
ve oldum olasý veda edecek kimsem de olmadý
,,,
aðlayanlar
sýzlayanlar
vantuz gibi sarýlýp býrakamayanlar
-yüzüne kalkamýyordu otobüs
ta ki muavin gel gel diyene dek arkadan
......
þehri terk edene kadar izledim camdan
þurasý buluþtuðumuz pastane
burasý ayrýldýðýmýz pastane
açlýk baþýma mý vurdu ne
derken kola yanýnda kek
teþekkür ettim hostese
..........
yalnýzken daha da yalnýz hissediyor insan
uzun bir yola çýkarken
anýlarý býrakýp ardýnda
bilhassa þehri terk ederken
kýrýlan hayalleri alçýya alýp
yeni bir baþlangýç yapmaktý niyetim
hayat, yol gibi akýyor demiþim yanýmdan o ara geçen hostese
insan dedim sesli düþünüyor bazen
baþýný çevirince
......
dedim ya yol uzun
hikaye kýsa
ne mana çýkar bundan
ne de kýssa