herkes uykuyu sever uyku sessizliði
çapraþýk zamanlarýn öfkesi rüyalar
rüyada ufalanan bir çiçeðin kýrýlganlýðýný ezdin
uykusu aðýr yýlanlara duyurulur
kumru kokulu bir rüzgârýn esneyiþi gece
ne yana baksam o yana devrilir gölgeler
bacaðýmda künt bir aðrýnýn uzunluðu
ikiye bölündü zaman
aydýnlýktan önce
aydýnlýktan sonra
mezarýný örten bir kartalýn bakýþý mý karanlýk
yoksa boþlukta ýþýk sektiren ay’ýn haylazlýðý mý?
biliyorum biliyorum korkutamaz beni
korkutmaz ölüm
annem dikdörtgen bir odanýn köþebaþý
her yol ona çýkar
bu oda neden aydýnlýk dersen
tüm aynalar ona bakar
sen sesimi tanýmazsýn
sesimin kimliði yok
insanlarýn anavataný özgürse kuþlar hürdür
öksüzlüðümün rengi yok dili yok
yoklar ülkesinin esareti týrnaklarýmý çürüten kan
ben senin suskunluðunu duydum
duydum da… nutku tutuldu güneþin
týlsýmlý bir hayatýn midesindeki urda büyüyen
umudumu yutan ejderin aðýz kokusu yalnýzlýk
yalnýzlýðýmý ben bilirim bir de Tanrý bilir
yan yatan çamura batan gemileri çoðaltan kahramanlara
alkýþ tutan elleri gördüm - gördünüz- gördük
o yüzden biraz ölüme ihanete bulaþtýk
olsun yine de
baþým havalý
baþým yaralý
gökyüzüne caka satan bulutlar gibi
biliriz ki sonbaharýn kaçýþý kýþýn açan kardelenleri
küstürmez
herkes uykuyu sever uyku sessizliði
biliyorum vakit kýsa kýsa dilimleniyor üzerimize
bacaðý kýrýk bir sandalyenin mahmurluðu sinmiþ kapýya
gece uyuya dursun güneþ erkenden kapýda
annem dikdörtgen bir odanýn köþebaþý
her yol ona çýkar
bu oda neden aydýnlýk dersen
tüm aynalar ona bakar
biliyorum
biliyorum hiçbir korkunun hükmü uzun sürmez gözlerimizde
……….......
ayþe uçar
13-01-2016