TİM 47
Bir mûbarek, bir kutlu günün arefesinde
Vurulmuþum soðukta, yýldýzsýz bir gecede
Göðsümde, yüreðimde þarapnel parçalarý
Ýnsanlýðýn yüz karasý, imansýzýn bombasý
Vurulmuþum, her bir parçam savrulmuþ bir caddeye
Bir hainin, bir kalleþin, bir kahpenin eliyle
Vurulmuþum, yaþým henüz bulmamýþken otuzu
Pusu kurmuþ kalleþler, görmüþ yorgunluðumu
Anne neden kan sýzýyor, ne oldu gözlerime
Bütün dünyam karardý, bütün dünyam kan içinde
Kavuþmuþum susadýðým þehadete bu gece
Ey! Nebiler Nebisi þefaat et bizlere
Vurulmuþum, bu vataný topraðýmý beklerken
Seni düþünürken anne, o kokunu özlerken
Vurulmuþum üzülme, sonsuza yürümüþüm
Ruhumla seninleyim, bedenimde ölmüþüm
Vurulmuþum, bu millet, bu bayraðýn uðrunda
Týpký atalarým gibi, korkusuz kahramanca
Kimin haddine düþmüþ, göz dikmek vatanýma
Bir ölür bin diriliriz, anlasýn bunu Dünya.
Mehmet Nurettin Üstün
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.