İNSAN GÖZLERİ

delik deþik bedenimden fýþkýran kanlar,
dur durak bilmiyor.

-mütemadiyen kanýyorum-

belki bir yalnýzlýðýn dýþa vurumudur bu.
belki de bu dünyaya katlanamamanýn acýsý.

vurgunum, insan gözleri…

o pýrýl pýrýl olmasý gereken gözler,
yaralý bir kurt gibi kinle bakýyor þimdi...

hangi yüreðe girsek kaskatý kesiliyor.
ve artýk yaþam bitmiþ gibi,
kötü bir sona sürüklüyor her þey bizi..

hoþnutsuzum ama,
mücadeleden de bir o kadar uzaðým..

çünkü kýrgýným!
tutunamýyorum...

Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın: