KÜSKÜN YÂR
Bal þeker damlarken gül dudaðýndan,
Bu ara boþ lâfa bandýrýyorsun .
Ýllâllah çektim ben çöl sýcaðýndan,
Sen! yitik Leyla’yý andýrýyorsun.
Bir gül de! Sel olup aksýn bu garip,
Zincirle derdini, çeksin bu garip.
Ýste sen! boynunu büksün bu garip,
Sorgusuz idama gönderiyorsun.
Yanýnda yatsamda bitmez hasretin,
Gözümden kalkýp ta gitmez suretin.
Buðulu buluta nedir minnetin,
Zaten hep saðanak indiriyorsun.
Zannýnca sen altýn, ben ise bakýr,
O gönül hanende yerim hep hakir.
Suçluysam! suçumu yüzüme tükür,
Dedikçe kabâhât bindiriyorsun.
Býrak þu inadý barýþalým yâr,
Muhabbet baðýna karýþalým yâr.
Maksadým huzura eriþelim yâr,
Dünyamý tersine döndürüyorsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.