BEN ŞAİR DEĞİLİM

Ben þair deðilim, heves!...üstâdým,
Ara sýra , çarka çomak sokarým
Ýlham geçer iken bazen enseler
Giriftara damla damla akarým.

Saç telinden þerit çeker fezaya,
Asumâna doðru koþarým yaya.
Her gece her gece boþa,hebâya,
Ay’ý oyalayan, kelâm sakarým.

Leyliler yüzünden sarhoþ kütüðüm,
Ýpsiz deliyim ben, hepten yitiðim.
Aþka aþýk,yarý aklý tutuðum,
Zývanadan hece hece çýkarým.

Klavuzum demdir içtim sýrrýndan
Doldu haznem, mâna ile derinden.
Yetmez ise yüklenir tam yerinden
Göðsümdeki tüten közü çekerim.

Yandýmyürek, dize dize seksemde,
Lezzetsizim biraz hüzün eksemde.
Efkârýma meyil veren akþamda,
Bir çay koyar bir de tütün yakarým

Dörtlük gýrdabýmda yekten savrulur
Satýrl arasýnda gezer kavrulur
Sataþ varsa sabýr taþým sivrilir
Okkalý bir dille þamar çakarým.

Köþe bucak arar, mýsra dererim,
Dimaðýmda dike dike örerim.
Gözümün nuruna kýzar yererim
Ruyalara uyur gezer bakarým.

Saðým yýkýk, sol yaným da yaralý,
Ben beni bileli,derdim sýralý.
Þu dünyadan ayrý, dünya kuralý,
Yalnýz þiirlere içim dökerim.









Sosyal Medyada Paylaşın: