Haccac’ýn zindanlarýndan kara gözlerin. Ýçinde bir devrin bütün acýlarý mahpus, bütün iþkenceleri, insanlýk tarihinin, sýrf sen mutlu olasýn diye ve sýrf sevdim diye seni, bana iþlenmiþtir.
Ýþte bu çile ondurmaz beni. Ýþte bu sevda yakýlmýþtýr yüreðime. Ýþte sen varsýn diye, iþte bir çift zindan göz hatýrýna, iþte senin hatýrýna, iþte.
Ve beklemek, yok olmak kadar koyar adama. Oysa beklenecek ne kaldý ki. Ölüm bile, beklemeden, ansýzýn gelmiyor mu. Sen hala neyi bekliyorsun...
Abdullah Ecevit
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullahecevit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.