Yürüyorum zamaný ayýrýp geceden sýyrýlan
Sabahýn ikisinde insanlarý göðe düþürürken
Taþ bebeklerin sükutlarýnda yontuldum
Meryem namazýnýna kaçan
Kuyularýn içinde uyuyor çocukluðum
Gök avuçlarým yaðmur taþýyýcýlarýn içlerinde
Uykuya bastýrdýðým katran kalbimin
Ölüymüþüm gibi emziklerini
Uçurum yüreðime sapladýklarýnda
Yerden yere göðe düþtüm
Ýntiharlarýmýn arka caddelerinde kimseler hiçti
Aklýmýn kötürümleþmiþ
Yüzyýl rendesinin muskasýný
Kurcalanmamýþ bi daðýn doruðunda
soldurdum
Kaçýp kurtulmak isteyen
Zûhel’în kalbini kurutuyorum hep orada
Baðdaþ kurup kalbimi kurutuyor
Kör Þerife’nin kaldýrým altýndaki
Gömülmüþ morarmýþ dudaðý
Dudaðýndan öpüyorum
Aðlayamýyorum
Damarlarýma kan vuruyor gibi ama
Ölü bebeklerin ayaklarý altýnda yok Aden yok
Irkýný Aden’de katleden
Cepsiz ruhlarý vuruyorum alýnlarýndan
Zûhel’în deve güreþi kuþlarý mayýnlýyor
O mayýn yaðdýrdýkça
Kör Þerife’nin kaburga göðsü
Her zaman a n n e gibi
Göðsünde saklandýkça
Gözyaþý evimin gözlerini asýyorum
Evimin incileri çöküyor üstüme
Boðuluyorum diyorum ona halýnýn
üzerinde
Kör Þerife’nin küçüklüðü çýkýp geliyor
Zûhel’î her zaman orada katlediyor
Her gece yaralý yüreðime
Uçurum dökmekten yorgun düþüyorum
Kökü yanmýþ
Güneþi öldüren oðlancýlar gözaltýna alýnmýyor
Zûhel’în batýl fetvalarýnda hunharca katlettiði
Þafakta partizan süren abiler geçiyor
O r a d a
Beynimin solunu kurþunluyor serçelerin aðýtlarý
Ýþgal aðýtlarýnýn hýçkýrýklarýný yutkunduðunda içim
Hýçkýrýklarýmýn kabilesinden sana çarpýyor kalbim
Anarþist annelerle göðe eriyor kalbimiz
Sokak ortasýnda infaz ediyorum kendisizliðimizi
Bilincimin üzerine çýkýp çöküyorum
Çöllerin milat kaplanlarý
Aðýzlarýnda iri slogan afiþleri taþýyor
Kalbim kýsýr topraða düþüyor
Çocukluktan çýkýp
Tel örgülü mayýnlý sofralar gibi
Duruyorum hiçliðin kör suratýnda
Sekizinci kapýmýn karþýsýnda bekliyorum
Uçurumdayým Hýzýr oðlu!
Ýçimde kör Þerife’nin aðýdý
Duyma gözlerinle atýþlarýmý
Akmayan yeþil kanýmda ýþýklar yanýyor
Bir dilim mutluluk veriyorum sana bana
H e r k e s e
Zûhel’nin kadýnlarý ve adamlarý dilimi kesiyor
Þükür namazýna duruyor
Alnýmdaki Rabbi kapýlarýna açýlan dudaklarým
Musa Davut.
Davut Ýsa.
Ýsa Muhammed’de
Ölmeyen Allah’a koþuyor’
Yoktur elleri ve ayaklarý
Ey Ümmet!
Kendi ölümünü yazanýn kapýsýna geldim.
Zûhel Kör Þ e r i f e’nin i d a m sehpasýdýr.
Aðlamayýn!
Aðust 08,’
Ekm 05’
2024
dýþiçbükeyölüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.