Bak , Kimse kalmadý yaný baþýmda
Turnalarýn kanatlarýna binip göçtüler
Prangalar pas tuttu gönül kapýmda
Vuslatýn eþiðinde , ciðerimi söktüler
Kimsesizlik deðdi , alnýmýn çizgilerine
24 yaþým , aðlar Ýhtiyar halime
Senden kalan , sadece mutluluk þerbeti
Kan kustum , iþleyince yüreðime
Sensizliðin ötesinde , Uzun ince bir yol görüyorum
Sana varmak ne haddime , mum gibi eriyorum
Uçurumun kýyýsýnda yüreðime üfler seni rüzgar
Hey Hat ! Yâr dergâhýnda savrulup , kahroluyorum.
Sensizlik , hangi dilde kolay anlatýlýr ki ?
Heceler dile gelse bile , fýsýldýyamaz artýk
Cennet gülüþün , nasýl anlatýlýr ki ?
Kokmuyor .! Kokuna Hasret güller artýk .
Madem gittin , kimsesiz býraktýn beni
Git ! yolun açýk , Uðurlar olsun sana
Ruhumdan bir tutam verdim , yârsýz býraktýn beni
Kurumuþ Gönül baðýnda , bir yer yokmuydu bana .!!
Harun Alan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.