Geçer

Çiçeðin, baharda mahcup durmasý;
Dalýna konacak arýyla geçer ,
Hayalin kumlara, çöle vurmasý;
Yüreðin ateþi koruyla geçer

Günler ay kovalar, akrep yelkovan
Ýki gün bal yersin üç gün de yavan
Býrak dert dev olsun, adýn pehlivan ,
Gam tasa irade zoruyla geçer .

Bir umut içini; gönlünü sesler ,
Kýrýlýr zincirler; o kör kafesler.
Geceler, doðacak güneþi besler ,
Karanlýk, þu ayýn nuruyla geçer.

Hani þu; kýsa çöp, uzun çöp hali...
Kim haklý ,kim haksýz, çýkar vebali ,
Eser kalýr demiþ Þeyh Edebali
Her insan cürmünün yeriyle geçer

Sanma ki  kötünün foyasý çýkmaz ,
Sanma ki  maskesi boyasý çýkmaz .
Ýyide can çýkar! Hayâsý çýkmaz ,
Ýnsan yüz akýnýn ar’ýyla geçer.

Sabýr ve azimle kokan gül çiçek ;
Sabreden her kula koku verecek ,
Doðru bir! Doðru tek !Ve birdir gerçek ,
Ve insan ...Hakikat þuuruyla geçer

Bu köprü hak tartar! Ne fazla,ne az,
Kimine gül sunar kimine maraz
Kýl gibi incedir;keskindir biraz
Geçenler gönlünün feriyle geçer .

Ýbrahim  Sezgin
(Veraya Mektuplar)

Sosyal Medyada Paylaşın: