GÜL DAİMA...
Ancak böyle yakýþýr gülümsemek bir kula
Güldüðünde gözüne ay ýþýðý düþüyor
Senin uzaðýn gurbet, yanýn aynýyla sýla
Senden uzak kalanlar yüreðinden üþüyor
Güldüðünde gül açar kurak çöllerde bile
Baharlara dönüþür zemheri zamanlarý
Hüsnünü anlatýrken sýðmazsýn hece, dile
Her can özler seninle geçirdiði anlarý
Muhabbetin bal - kaymak bir emsali olmayan
Dostunun, yareninin can olursun canýnda
Akýl terazisinde us*dan ýrak kalmayan
Kul elbet hayal eder, seni her dem yanýnda
Ola ki bir sebeple uzaða gittiðinde
Iþýltýlý varlýðýn yokluðunda özlenir
Özlemin her faninin burnunda tüttüðünde
Gelecek misin diye her an yolun gözlenir
Allah özenmiþ sana sima*n, kaþýn, gözüne
Yürüyünce endamýn ceylaný kýskandýrýr
Lal olur aðzý, dili kim bakarsa yüzüne
Mecnun, Tahir, Ferhat’ý ve Kerem’i andýrýr
Dostunun tasasýndan hüznün derine iner
Belli ki feyz almýþsýn insanlýk yasasýndan
Olmadýðýn zamanlar günler geceye döner
Eþsiz yoldaþ, arkadaþ, yarensin en hasýndan
Kim bilir ne çok üzgün, hiç olmazsa bir anlýk
Yanýna gelemeyip uzaklardan bakanlar
Bilirler ki cihanda her yer olsa karanlýk
Aydýnlýktýr daima bulunduðun mekânlar
05.09.2026
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.