MANTIĞA DÜĞÜM...

Gündüz mü, gece mi geçen zamanlar,
Öyle bir devir ki; farkedemedim.
Göklere yükseldi ahlar, amanlar,
El duymazdan geldi, ben edemedim.

Sanki boynuma borç aç üþüyenler,
Sokak içlerinde neler görürüm.
Saraya saklandý "kardeþ" diyenler,
Neden onlar yaþar, hep ben ölürüm?

Her yerde kargaþa, mantýða düðüm,
Güzellik ararým Ýslâm’a çýkan.
Müslümanlýk deðil benim gördüðüm,
Kimin çözümüdür Doðu’yu yýkan?

Gaflet ve hýyanet zulmüne battýk,
Adam kayýrmalar rüþveti aþtý.
Yanlýþla doðruyu iç içe kattýk;
Bu nasýl bir maya? Kabýndan taþtý!

Yalanlar, yanlýþlar dil pelesengi,
Bin türlü entrika gönül yakýyor.
Bu mu Muhammedî Ýslâm’ýn dengi?
Kardeþ, kardeþine küskün bakýyor.

Dostluk tükenirse düþmanlýk baþlar,
Anla, bu seçimin yamacýndayýz!
Devlete atýlan alevli taþlar,
Biz hangi hainin avucundayýz?

Mesele çeþitli, ve de çok girift,
Nereye dokunsam hep ahü figan.
Böyle bir düzeni kaldýrmaz bu lift,
Türk’ün sesi sustu, baþladý çigan...

04.01.2015 (Arþiv)
Fatih-ÝST.

Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın: