Paradise zifiri karanlýkta karanfil koparan
Ölü cesetler taburunu tutukluyor.
Mýsýr’da uyuyan bir peygamberin gölgesi
Vuruyor tutuklulara.
Tutuklama kararý
Kalp kapakçýklarýmýzý
Demir parmak arkasý dövüyor.
Ýçimizde yüzlerce jilette bandýðýmýz
Darbeli çocukluðumuza
Binlerce kurþun sýkýyor
Camdan aþaðý kalkan c e s e t dönüþüm takvasý.
Kristal içlerinde
Taþlaþmýþ anýtlarýnýn çocuksu içleriyle
Þafak vaktinde kalkýp yürüyüþe çýkýyorum
S i z s i z.
Gözümden geçen bir tütünü kovalýyor
Gün soyumu karýncalar.
Ýyice ayakkabýlarýmýn içine sýðýnýyor
Ellerimin avlusunda biriken
Duman altý bulutlarý.
Akciðerlerimin yanmasýný üflüyorum
Enzimimin mezarýndan.
Üfürüðümden yükselen gözyaþlarým
Kalpsiz tabutuma
Çapraz bir þekilde düþtüklerinde
Ölüm çizgisini geçiyorum.
Cilt caddelerinin annesini aðlatarak
Göz kapaklarýmýn kontrolsüz hýzýyla
Takvanýn hýz merasimde duruyor
Yaþ krizlerim.
Onun elinden tutup
Soðuk trafo kavþaðýnda bekliyorum.
Önümden atlý bir seyir defteri geçiyor.
Aðzýnýn ortasýnda bir geyiði okuyor dudaklarý.
Kirpiklerimin üstünde takvaya yalvarýyorum.
Aðzýmda kalbimi sýmsýký tutarken
Ölmekten korkmuyorum.
Kalp þalterimin intiharýna anahtar çeviriyor
Ekmek toplamaya çýkan
Gevþek aðýzlý sokak köþesi kovalayýcýlarý.
Ruhsuzca dönerek besleniyorlar.
Aðýzlarýný usturaya vurduðumda
Anarþist bir kýrýlým yaþýyorum
Ekmek vaazlarýnýn t e k k e l e r i n d e.
Alsancak’ta bir deli kafayý kovalarken
Hira’nýn tam ortasýna düþüyorum.
F’nin yüreði orada çýplak kalýyor.
Üstüne toprak atýyorum.
Yeþilleniyor çýplaklýðý.
Gece saçlý arabi kadýnlarýn içinden
Onu asýlýp çýkarýyorum kendime.
Ölmekten korkmuyorum.
Nüfussuz özgürlüklerimizde
Haykýrýyorum.
Göðü uçuran Paradise’a.
Biz üç kiþiydik ben F’ ve Benji.
Annelerimizin rahimlerinde çalýndýðýmýzda
Benji Kudüs’ü yiyordu
F’ Soraya’yý
Ben hem Kudüs’ü hem Soraya’yý
Katlediyordum.
Camdan yukarý doðru kýrýlýyor
Kalplerimizin ince fay hatlarý.
Sýrat saçlarýmýzda j i l e t gibi keskin kalelerimizi
Sýð su ceplerimizde tuttuk.
Yedi asýr önce gökyüzünü üzerimize çivilediler.
Uçtuk ve kuþ olduk.
Ýsa’nýn çivi sesleri kalplerimizi aminlediðinde
Sesin perdesinde deðildik.
Kýrýlmada bir hayat ölür, kedersiz.
Bir yastýðýn içi ölümü öper.
Orada
Sanki kalplerimiz kurþunlar arasýnda atýyormuþ
Gibi bir þeyler oluyor.
Topraðýn altýnda sýkýþýp üþüyoruz.
Tüm yetim öksüz silahlar alev alýyor.
Alevlerin fay giriþleri
Kalbimizden öptüklerinde
Çoklu kýrýlma mezarlarýmýza yatýrýlýyoruz.
Ölü ceplerimizi yýkýyor toprak üstü ruhu.
Ölüp sýðamýyoruz
Çocuksu yüzlerimizin üzerinde açan
Ruhullah mahremiyetlerimizin takvasýna.
Anarþist bi kýrýlmanýn
Takvasý ve kalbi y o k diyorum Paradise‘a.
Hiç kendimize aðlayamadýðýmýzda
Açýktýk!
Paradise’sýn kalbini kemiriyor;
Ölü ç o c u k
Doðuran a n n e sularýnýn hacýlarý!
03’04’ekimýsýrýðý
ölümgeçiþkapýsý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.