Ben çocuk olduðum zaman Gökyüzü ile gülüþmeyi severdim Rüzgarlý havalarda. Hiç uçurtma uçuramadým, Olmadý ki Kuþlarla yarýþamadýk engin maviliklerde Onun için hep yalnýz kalýrdýk Sonunda Ben boynumu bükerdim O yüzünü dökerdi
Gelçtiðim yollara bakarak Kýrýlan hayallerimi aradým, Tozun topraðýn içinde. Kimbilir belki Papatya oldu Gelincik oldu Belki de Devedikeni oldular,
Yol kenarlarýnda Çiçek olduklarýný biliyorum, Uçuþan kelebeklerden
0310/2019 - Ý.ANÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmet ANİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.