Ruhumuzdan Çalınan Minareler Ayasofya

Ayasofya ;

Celladýna þirin gözükmek için,
Ruhumuzdan çalýnan minareler,
Güldürmez bizi, haç artýðý, piþkin,
Sarhoþ narasý, gülünç bahaneler...

Fatihin þanlý mührü Ayasofya;
Ruhun taþ duvarlara üfleniþi !
Tekbirlerle mamur edilen þehre,
Zikrullahýn her an nakþediliþi !

Bir ah, kapýna vurulan zincirler!
Boðazýmýzda paslý ah, izleri,
Heyhat, yutkunuruz demir düðümler,
Ancak, þehadet temizler bizleri.

Ey Ýstanbul, seni bize sevdiren;
Mevtaya, cana can, veren sevgili.
Sevinç, gözyaþlarýmýz da gizlenen,
Deðil mi kutlu hadisi þerifi?

Üzerimize çöken neyin nesi!
Korku desen deðil, ah mý, nefes mi?
Tövbe de; daðlar eriten er kiþi,
Senin mahbes-in fikirden kafes mi?

Bir yanýmýz, ölüden daha ölü,
Bir yanýmýz, diriden daha diri,
Sinemizde deðil mi ki hak mührü,
Tutar elimizden kaldýrýr biri.

Sosyal Medyada Paylaşın: