Çöküş

ÇÖKÜÞ

Viran bir þehir gibi, darmadaðýn olmuþ yüreðim.
Gençliðimin, terkedilmiþliðini haykýrýyor;
Beliren yüz hatlarým,
Ve pervasýzca aðaran saçlarým.

Gençliðimle ayný mezara koydular dostlarýmý.
Yaþanmamýþ kýldýlar sevdalarýmý.
Bir hayal oldu þimdi yaþanan sevdalar,
Kaderin acýmasýzca aldýðý o dostlar.

Peki, ne kaldý þimdi geriye ne?
Yaþanmýþ ve yaþanacak her þeyin,
Zamanýn diþlileri arasýnda, ezildiðini haykýrýrcasýna,
Beynime kazýnan acý hatýralardan baþka.

Onlar acýmasýz dünyadan bana tek hediye.
Sanmayýn teselli olsun diye.
Neye yarar ki?
Sadece gözyaþlarýma oluyor sermaye.

Peki siz, yýllar yýlý dost bildiðim aynalar.
Bu kadar kýsamý sürer senin dostluklarýn?
Nerede, hayat dolu mutluluk saçan, tebessümlerim?
Nerede güven veren yeþil gözlerim?
Hepsi mi yalandý? hepsimi!

Ey kahpe aynalar;
Neden iltifat etmiyorsunuz artýk?
Neden bu kadar tutarsýz!
Neden bu kadar acýmasýzsýnýz?

Neymiþ, falanca memleketteymiþ!
Neymiþ, beni unutmuþ!
Neymiþ, hepsi ölmüþmüþ!
Yalan ulan, hepsi yalan.

Gençliðim, sevdalarým, dostlarým,
Ya tatlý bir masaldýnýz, ya hiç olmadýnýz,
Ya da hepinizi istiyorum ulan.
Çünkü siz benimsiniz, benden öte bensiniz.
Sosyal Medyada Paylaşın: