Ruhumuzdan Çalınan Minareler Ayasofya

Ayasofya ;

Celladýna þirin gözükmek için,
Ruhumuzdan çalýnan minareler,
Güldürmez bizi, haç artýðý, piþkin,
Sarhoþ narasý, gülünç bahaneler.

Fatihin þanlý mührü Ayasofya;
Ruhun taþ duvarlara üfleniþi.
Tekbirlerle mamur edilen þehre,
Zikrullahýn her an nakþediliþi.

Bir ah, kapýna vurulan zincirler!
Boðazýmýzda paslý ah, izleri,
Heyhat, yutkunuruz demir düðümler,
Ancak, þehadet temizler bizleri.

Ey Ýstanbul, seni bize sevdiren;
Mevtaya, cana can, veren sevgili.
Sevinç, gözyaþlarýmýz da gizlenen,
Deðil mi kutlu hadisi þerifi?

Üzerimize çöken neyin nesi!
Korku desen deðil, ah mý, nefes mi?
Tövbe de; daðlar eriten er kiþi,
Senin mahbes-in fikirden kafes mi?

Bir yanýmýz, ölüden daha ölü,
Bir yanýmýz, diriden daha diri,
Sinemizde deðil mi ki hak mührü,
Tutar elimizden kaldýrýr biri.

Sosyal Medyada Paylaşın: