Sevenler ayrý düþermiþ sevdiðim
Ýki elim iki yanýma düþünce anladým
Ölüm mutluluktan daha yakýnmýþ meðer
Parktaki yaþlý adamý görünce anladým
Kolay deðilmiþ bahtiyarlýk
Ýhtiyarlýða yakýn buluyormuþ insaný
O yaþlý adam söyledi
‘Mutsuz geçti ömrüm, þimdi anladým ki;
Düzenli nefes almakmýþ mutluluk.’ dedi…
Ve ekledi, ‘Kýymetini bil aldýðýn nefesin,
O senin tek yârin…’
***
Geçmiþ kanýyor ellerimde
Lekesi geçmiyor sevdiðim,
Eðreti bir fistan giyinmiþ gibiyim
Bana hiç yakýþmýyor…
Kederi sürdüm dudaklarýma sustum
Sustum...
Sevmek, acý çekmekle eþ anlamlýysa herþeyim
‘Ben seni gerçekten sevdim’ diyebileceðim kadar çektim
Çektim ettiklerini sineye
Pustum / kendime / küstüm
‘Bedenin senin olsun, ruhun benim…’ diyemedim
Hiçbir acý,
Ve hiçbir acý sevdiðim,
Neþteri histeri düþlere sürmüyor
Kan kokusu bile genzimi böyle kesmiyor
Ýntihar dostu bir hayat duruyor eþiðimde de
Gel gör ki, elim ipe varmýyor…
Aslolan nefes almak diyorlar ama bilmiyorlar
Nefes almak; içime çekmektir seni
Sensiz alýnan nefes, yaþama yapýlan ihanettir
Kalitesini düþürmektir,
Yitirmektir esasýný yaþamýn
Yaþamak bu þekil de, ölümü dürtmektir…
Baþýma beladýr þimdi gözlerin
Görmediðim kadar uzak ve derin
Ve sevdiðim,
Ve sevdiðim ellerin
Üþüyen yanaklarýmýn hasretliði ellerin
Ellerin benim en sevdiðim…
Sevmek seni, sabahýn seheri gibi tertemiz hislerle
Serin sularýn serpilmesidir Temmuz’da yüzüme
Papatyadýr bahar da, uðurböceðidir
Yemyeþil bahçedir, inci mercan kolyedir
Deniz aþýrý fersah fersah uzak bir ülkedir
Mülkiyeti sendedir sevmenin
Bazen göz de, bazen histedir…
Ve yaþamak;
Avuçlamandýr yanaklarýmý,
Gözlerinle öpmendir gözlerimi
Beslemek sana dair umutlarý, köklerine su vererek
Topraðýn emmesini izleyerek
Heceleyerek ismini ve her heceyi sindirerek
Kökünden kavramaktýr seni
Severek, sevilmeyi umarak
Uyanmak
Uyanmak
Uyanmaktýr yaþamak! …
Mutluluk, senli bir hayata takýlan broþtur
Cefasý da tacým, zehr-i balým, sevdalým
Dalým, canýna yandýðým
Þimdi kýrýldý kolum
Kýrýldý kanadým.
Iradý yolum
Ve sevdiðim
Ve sevdiðim kalmadý bu hayatta muradým…
/Uzarken ellerim, kulaðým kiriþte
Ölümü özledim anne
Yaþamak isterken delice! /
Boþunadýr þair, özlemek boþunadýr…
Onsuz yaþarken
Ten de tin aramak boþunadýr
Almak nefesi ütopik varsayýmlarla
Yaþýyormuþ gibi yapmak boþunadýr
Sevdiðim kapat gözlerimi artýk
Ertelemek ölümümü boþunadýr
Yan yakýl, yýkýlma sakýn
Kendini sakýn…
Boþunadýr
Boþu boþunadýr vuslatýna nail olmadan yaþamak…
Yaþamak bana artýk haramdýr…
Burcu Bir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.