Senin gözlerin cývýl cývýl
Sanki bir çocuk çýkýcak içinden
Haylaz bir çocuk
Koþup atýlacak gibi kucaðýma
Benimkiler kan çanaðý
Ama gülüþünü seviyorum ben
Hani katýla katýla, sonunda ayy diyorsun ya
Gülmekten yoruluyorsun bazen
Ýþte, tam o haline kaç bin kez çarpýlýyorum bilmem
Ellerini de seviyorum ama bir þeyler yazarken deðil
Parmaklarýna hükmeden tarafýndan korkuyorum
Her sözün ardýndan bir hançer saplanacakmýþ gibi oluyorum
Sus derken kendime, sana benziyorum…
Serde bir hal var anlatmalýyým
Heyecan türüyor gözlerimden
Bilmem kaç yüz bin kuþ tünüyor yüreðime
Kanatlarý pamuk pamuk
Kanatlarý kýpýr kýpýr
Yürekleri, yüreðim gibi küt küt atýyor
Küçücük pençeleri batýyor olduðun yere
Ama acýtmýyor…
Bilmem kaç yüz bin kuþ birden havalanýyor
Sýrça köþkümden de, kimsenin haberi olmuyor
Olmuyor böyle
Saldýðýn heyecana yenilirken bedenim
Seviþirken tükenmeliydi yüreðim…
Arka bahçe de öpecekmiþsin gibi dudaklarýmý
Ve sanki görecekmiþ gibi birileri
Utanýyorum bu yeni yetme hallerimden
Bilmem kaç bin kez
Senden kaçýp sana sýðýnýyorum
Gözlerinden çýkan çocukla ayný yaþta oluveriyorum birden…
Nasýl bir yorgunluk bu, hem de sevinçten?
Ýkinci bir emre kadar yasakladým kendime
Seni olmadýk hallerde düþlemeyi,
Arýndýrýp seni kýyafetlerinden
Sonra geri giydirmeyi…
Þimdi sen bilsen
Yok yok bilmesen daha iyi…
Kriz@nt€m
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.