İçime açılan derin bir obruktur gözlerin
Semihhan
İçime açılan derin bir obruktur gözlerin
Akþamýn þeminde inceden saz ve hicaz
Düþ yorgunu içimin yalpa kýrgýnlýðý
Omuzlarýmda külfetli bir sevda yükü
Vedaya vakti olmamýþ anýlarýn
Belli ki özlemekmiþ gidenin mirasý
Günümün gündeþinde oldukça tenha
Heyhat ki baþým dumanlý benim
Esrik düþlerde küheylan bir yalnýzlýk
Kýrk kanat çýrpýnýþý ölü kuþun
Ve nevrotik krizin eþiðinde benliðim
Kronolojik bir problem gibi karýþýk
Ve dilimde pelte duruyor artýk naðmeler
Kimdim, neydim, inan çýkaramadým
Hatýrasý belleðimde silik ve noksan
Yüzüm silüetsiz duruyor aynalarda
Ýçim sit alaný ve kalbim oyuk benim
Ruhumdan parça alýyor arkeologlar
Sapkýn bir inancýn ritüeli gibi yokluðun
Durmadan içime eþilen sahipsiz bir mezar
Ve inadýna öldürmüyor beni zaman
Artýk yelesi dalgalanmýyor koþan atlarýmýn
Engizisyon mahkemeleri kurulmuþ yadýma
Aklýmýn hücrelerinde lime lime bedenim
Sana çýkan yollarýn balçýklý girdabýnda
Ýçime açýlan derin bir obruktur gözlerin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.