rüzgarýn önünde sarý ot , ecelin önünde can ufuk boyu sürükleniyor bu gece buruþuk bir kaðýt gibi yüzüyor suda dolunayýn þavký ve suretiyle akýyor kara göl hayat zembereðinden herkesten bihaber usulca
aþk yirmisinde diyor bir yürek yaþama aþký , insan aþký ve demliyor hüzünlü bir ayeti sayfalarýndan koparýlýp
yükseliyor ve batýyor güneþ gittikçe uzaklaþýp güvercin sürüsünden bir deli geçiyor berisinden gece yarýsýnýn elinde fener diye bir kibriti tutuyor alevinde gölgesini çizerken utancýnýn
aðrýlý bir güz uyanýyor bir çýnarýn yapraðýnda ruh yankýsý , sevme eksiði , düþ fazlasý dolanýyor düþüncelerimizde apansýz ve hep böyle anlarda yaklaþýyor kara tren yýldýzsýz bir gök çizgisinde asarken dar aðacýna umutlarýmýzý
Sosyal Medyada Paylaşın:
buzul dünya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.