yolu yok kaldým bir çýkmazýn içinde
karanlýk bir perde gibi üzerime örtülen keder
ama seni yine de görüyorum oradasýn
zihnimin en koyu
karanlýðýnda
elbet
bir gün bu karanlýklarý da yýrtar gözlerim
belki uzun yýllar sonra belki bir gün sonra
aslýnda gidecek varacak bir yere ihtiyaçlýðým
ama bir örümcek aðýnda tutukluyum
varlýðýmý bile hissetmem zor
uyuþmuþ gibiyim
çoklu korkularýn eþiðinde adýmlarým
korkunç deðil mi yalnýz ve karanlýklarda tutukluluk
aslýnda kristal bir aydýnlýða cesur bir kalbe
muhtaçlýðým
oysa yalnýzlýk ve korkular uçurumunda
olasýlýklar sýnýrlý üstelik bin parçaya bölünürken ruhum kalbim
yaþamýn dýþýna itilmiþ ruhsuz bir gölge gibiyim
daha kötüsü olamaz sanýrým
zihnimi kemiren düþüncenin boþluðun
ince aðrýsýyým
gizleniyorum küflü dehlizlerde
varlýðýmý hissetmem için yokluða teslim olmam gerekir
korkularým aðrýlarým kederlerim savaþlarým yenilgilerim
anlayýn yorgunum savaþamam
sizlerle
.........
sýyrýlamam zifiri tünellerin karanlýk tomurcuðundan
ayrýlamam gerçeklikten yine de
isterseniz
kýrýn kemiklerimi bu ikircikli olasýlýklar cehenneminde
zindanlara atýn zincirlere takýn
parçalara bölün
atýn leþimi
akbabalara
ama seni yine de görüyorum oradasýn
zihnimin en koyu
karanlýðýnda
.............
ayþe uçar
30092024
09:55